Pazarcık Çadırkent’te Deprem Mağduru: “Üç Gün Arabada Kaldık, Su Şişesi Aldım, Üç Gün Çocuklara Verdim. ‘Biraz Azına’ Dedim, Hallettim”
HABER: TAMER ARDA ERŞİN/ Kamera: KEMAL SEVİNDİRİCİ
Kahramanmaraş’ın Pazarcık ilçesinde kurulan çadır kentte depremzede, “Arabada 3 gün kaldık. Elime su şişesi aldım. 3 gün verdim, ‘biraz’ dedim” dedim. onunla yönetilir.” Bir depremzede daha, “’Bina toz, kir ve duman oldu, burada oturmak mümkün değil’ dediler. Bakıyorlardı, geçiyorlardı, ‘Kepçe sonra çıkarır’ diyordu. oldu” dedi.
Kahramanmaraş’ta 6 Şubat’ta meydana gelen ve 11 ilde yıkım ve can kaybına neden olan depremin ardından Pazarcık’ta kurulan çadır kentte depremzedeler deprem sırasında yaşadıklarını anlattı. Depremzedeler dedi ki:
“ÇOCUKLARA ÜÇ GÜN ŞİŞEDEN SU VERDİM”
“Zorla canımızı kurtardık. Çocuklarımız torunlarımız da dışarıda kaldı. Bunun için binlerce kez şükürler olsun. Allah herkesten razı olsun. Yiyip içmeye her şey yetişti. İnşallah şoktayız diyorsunuz. bize ‘ne var’ dedim ‘bilmiyorum’ çok şok olduk 3 gün arabada kaldık elime su şişesi aldım elime 3 gün verdim dedim ‘biraz’ idare ettim susama dedim üç gün arabada kaldık üç gün yemek yemedik sonra geldiler çocuklarla arabada kaldık . çok şükür.”
“KAYIP ÇADIR, HEPİMİZ ÜZERİNDE UYUYORUZ”
Bir depremzede, çadırkentte çadır sıkıntısının devam ettiğini belirterek, şunları söyledi:
“Hala çadır sıkıntısı var. Şu an ablamda kalıyorum. 8-10 kişi kalıyoruz. Ya konteynır ya da ek çadır lazım. Arkadaşlar hepimiz üst üste yatıyoruz. Bir sorun var.” barınma ile.Su sıkıntısı var.Odun sıkıntısı var.Kıtlık çok.Onuncu gün banyo yapabildik.O da kendi suyumuzla dışarıda su kaynattık. yani çömleklerle çocukları yıkayalım, kendimizi yıkayalım.Evimiz enkazda hasar gördü.Ben yedinci katta oturuyordum.Her iki katta da dükkan dokuzuncu,dokuzuncu kattaydı. Yatak dolapları üzerimize devrildi.Çocukları kaldırdım, telefonların ışıklarından zar zor indik.Çevremizdeki bütün binalar yıkıldı.İnsanlar yardım bekliyordu.Herkes perişandı.İmdat?ilk iki gün çok kötüydü. üçüncü gün, dördüncü gün çadır, yiyecek, içecek bize geldi. başladı.”
“Anne Ağladı ve Korktum”
Depremzede bir depremzede torununun depremden sonra “Asker amca bize akım getir yavrum karanlıkta kaldı ben de kaldım. Asker amca akıntıyı getirdi karanlıkta kaldı amca” dediğini anlattı. asker. Annem ağladı, ben de korktum. Depreme kızdım.”
“HALA ŞOK OLDUM”
Depremzede kendi yaşadıklarını şöyle anlattı:
“Ne olduğunu anlamadık, 10 saniyede nasıl kaçacağımızı bilemedik. Akşam çocuklara ‘Kaç gündür arabadayız’ dedim. ‘Üç gün kaldık’ dedi, ne yedik, nasıl yaptık, hala şoktayım.”
“‘BİNA ÇOK HASARLI, CANLARA BAKACAĞIZ’ DEDİLER”
Çadır kentte bir depremzede daha şunları söyledi:
“Hepimiz yataktaydık, sabaha karşı yer şiddetle sarsıldı. Hepimiz kalkıp koştuk. Yıkıldı. Beladan kurtulduk, kendi çabalarımızla çıktık. Bir yeğenim, bir çocuğum ve iki çocuğum oldu. kardeşler, devlet gitti, 4 gün sonra geldiler, ‘Bu işler bitti, hayatta değiller’ dediler. Bina büyük hasarla yıkılmış, canlılara bir bakalım.” Geldiler, baktılar, kaçıyorlardı. Sonra çıkardılar, dördü de cansız. Kurtarmaya çalıştık, kaldıramadık. Kocaman beton.Demir beton hep yere çöktü kovalar sıkıntı çıkardı.Bina toza,toprağa,dumana döndü burada yaşanmaz dediler.Geçiyorlardı. “Sonra onu dışarı çıkaracaklar.” Hepsi vefat etti. Binanın müteahhidi de vefat etti.”
